มัตตะ ๑ หมายถึง น. ประมาณ. (ป.; ส. มาตฺร).
น. ผู้รู้ประมาณคือความพอเหมาะพอดี. (ป.).
ก. เมา, มึนเมา. (ป.; ส. มาตฺร).
ดู มัตตะ ๑.
น. มาตรา. (ป. มตฺต; ส. มาตฺรา).
น. ดิน, ดินเหนียว. (ป. มตฺติกา; ส. มฺฤตฺติกา).
[มัดถะกะ] น. หัว, กระหม่อม; ยอด, ที่สุด. (ป. มตฺถก; ส. มสฺตก).
[มัดถะลุง] น. มันสมอง. (ป.).